.. มือเสียความบริสุทธิ์ก่อนเป็นอันดับแรกเลย คนภายนอกนึกว่าเจอศึกหนักกันสินะ ขำมากๆๆๆ ช่วงที่กลับมาสกุลเว่ยที่อวี๋หยางก็เจอญาติผู้พี่ของเว่ยเซ่านามเว่ยหยาง เป็นลูกอาหญิงชาติกำเนิดลึกลับ ก็มาแอบชอบเสี่ยวเฉียวตั้งแต่แรกเห็น เสี่ยวเฉียวก็รู้สึกว่าไม่ชอบหน้าคนผู้นี้ เรื่องนี้ยังมีเรื่องต่อไปอีก เพราะความแอบชอบของเว่ยหยางนี่แหละ
สกุลเฉียวจะล่มสลาย สกุลเว่ยรวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง พี่สาวถูกบีบให้ต้องฆ่าตัวตาย นางต้องตายอย่างไร้แผ่นดินกลบฝัง!
แต่ถึงยังไงนางเอกก็ยังมีความหวั่นไหวแบบผู้หญิงบ้าง มีแง่งอนกันไปมาบ้าง แล้วยังเกรงกลัวความบ้าระห่ำของเว่ยเซ่าอยู่ว่าสุดท้ายจะไปฆ่าล้างตระกูลตัวเองต่อเหมือนในฝันมั้ย… ชาตินี้นางเอกจะรักษาชีวิตตัวเองสำเร็จมั้ย แล้วปณิธานของเว่ยเซ่าที่อยากจะรวบรวมแผ่นดินจะทำได้สำเร็จมั้ย... ไปตามกันต่อในนิยายแล้วกันนะ
แล้วจะเข้าใจว่าทำไม ปรปักษ์ถึงยอมจำนน
ปล. เราชอบปกเก่ามากกว่าปกใหม่ซะอีก มันเข้ากับเนื้อเรื่องแต่ละเล่มมากกว่าอ่ะ
ในเมื่อเป็นแบบนี้ พระนางจึงระแวงกันและกันอยู่ตลอด เล่มหนา ๆ ห้าร้อยกว่าหน้าผ่านไปสามเล่ม ก็ยังระแวง เล่มจบแล้วก็ยัง...ยังระแวงจนเราระอา เราจึงอ่านไปได้ช้า ๆ ด้วยความไม่ถูกใจ เพราะไม่นิยมพระเอกที่ลุ่มหลงในรูปโฉมกับรสรักที่ได้จากนางเอก ไบโพล่าร์ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย สลับกันอยู่ระหว่างระแวงกันกับขึ้นเตียงกัน พระเอกจะออกแนวชายเป็นใหญ่อะไรนักหนา นางเอกเองก็ไม่น่ารัก ไม่ชวนสงสาร แม้จะเข้าใจถึงเหตุผลประกอบ เห็นด้วยว่านักรบหนุ่มแบบพระเอกก็ควรแล้วที่จะเป็นแบบนี้ แสดงออกแบบนี้ จะไปหาความละมุนละไมในอารมณ์มาจากไหน แต่เมื่อความเรียลมา.
เสี่ยวเฉียวเพียงมุ่งหวังที่จะเปลี่ยนแปลงการล่มสลายของสกุลเฉียว แม้แต่ตนเองต้องแต่งเข้าสกุลเว่ยที่จงเกลียดสกุลเฉียวแทนพี่สาวนางก็ไม่หวาดหวั่นแต่อย่างใด ยังโชคดีที่นอกจากความเหินห่างเย็นชาที่เว่ยเซ่าแสดงออกแล้ว ยามอยู่บนเตียงก็เป็นเช่นน้ำบ่อไม่ยุ่งกับน้ำคลอง แม้มารดาเขาจะเกลียดหน้านางเพียงใดก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยในจวนสกุลเว่ยนางก็ยังได้รับเมตตาจากท่านย่าของเขา
ที่ว่าทำใจเก่งหมายถึงในเรื่องนอกจากแม่สามีประสาทแดกยังมีสามีซึ่งก็คือพระเอกที่ถือตัวเองเป็นใหญ่ เข้าใจว่าเป็นธรรมเนียมโบราณ แต่หลายอย่างของพฤติกรรมพระเอกถ้าเป็นเราคงอยากกระโดดถีบขาคู่แล้วเอามีดเสียบท้องให้จบ ๆ (เช่นการดื่มน้ำยังต้องให้เมียไปเอาให้ กินข้าวก็กินก่อนให้เมียปรนนิบัต�� )
เรื่องนี้ดราม่าหนักหน่อย เนื้อหาค่อนข้างกดดัน แต่พระเอกไม่ได้แค้นจนทำร้ายร่างกายนางเอก ตอนแรกก็อยู่กันแบบมันเป็นหน้าที่ นางเอกต้องพยายามไม่ให้พระเอกไม่พอใจเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ ส่วนพระเอกแค่แต่งเพราะย่าสั่งมาเลยไม่ค่อยสนใจ แรกๆก็จะหน่วงๆแต่ก็เข้าใจได้ ตระกูลที่ทำให้ตัวเองต้องแบกศพพ่อกับพี่ชายตัวเองกลับบ้านคงให้ไปทำดีด้วยทันทีไม่ไหว
แม้แต่ยามที่เขาเอ่ยปากว่าจะรับอนุตามบัญชาท่านแม่ เพียงแค่นางเห็นดีเห็นงามกับเขาเท่านั้น
แต่มันก็จะมีจุดให้เอ๊ะอยู่เป็นระยะ ๆ เหมือนกันนะคะ อย่างความผูกพันของนางเอกกับครอบครัวที่ดูลึกซึ้งมากทั้ง ๆ ที่นางเพิ่งทะลุมิติมาอยู่กับครอบครัวนี้ได้ไม่กี่ปีเอง หรือความย้อนแย้งของนางเอกที่แม้จะยังระแวงในความรักของพระเอก แต่ตัวเองก็ยังกล้าที่จะปั้นปึ่งแง่งอนตามประสาสาวยุคปัจจุบันที่บางครั้งก็ทนความคิดปิตาธิปไตยเว่อร์วังของพระเอกไม่ค่อยได้ คือเหมือนไม่มั่นใจว่าเขารักจริง แต่ก็กล้าที่จะงอนให้เขาตามง้อ อ่านแล้วก็จะเกิดอาการมองบนบ้างนิดหน่อย
แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้
ช่วงนี้คิดถึงงานเขียนดีๆ และเบื่อๆ ไม่รู้จะอ่านอะไร หยิบอะไรมาก็เนือยๆ ไม่จอย
: "A retreat about the battlefield orchestrated by Xiaoqiao's grandfather fourteen useful content yrs ago resulted while in the deaths of Wei spouse and children elders, igniting a bitter clan feud.